هنگامی که حسن روحانی در مقر سازمان ملل افراط گرایی و تروریسم را محکوم کرد و همگان نیز از این پیشنهاد حمایت کردند، چرا خروجی روشنی نداشت؟ چرا هواپیماها و رزمناوهای آمریکا، انگلیس، فرانسه و آلمان که از این دریا به آن دریا و از این اقیانوس به آن اقیانوس بیهوده نقل مکان می کنند، مانند عملیاتی که برای آزادسازی کویت انجام دادند و حتی صدام حسین رییس جمهور عراق را از مخفی گاهش بیرون کشیدند، علیه داعش متحد نشده و نسل آنان را از روی زمین محو نکردند؟
پاسخ تمامی این چراها را باید در جمله معروف انگلا مرکل نخست وزیر آلمان جستجو کنیم. مرکل از اینکه مسلمانان علیه همدیگر می جنگند و هر دو طرف الله و اکبر می گویند و کشته های هر دو طرف نیز شهید نامیده می شود، ابراز تعجب کرده بود. و این همان چیزی است که از مدتها قبل به دنبالش بودند. آنها می خواهند اسلام هراسی به راه بیندازند. سلاح های آمریکایی و اروپایی در دست داعش چه می کند؟ چرا رژیم صهیونیستی مجروحان داعش را در بیمارستانهایش به رایگان مداوا می کند تا بار دیگر به جان مردم بیگناه بیفتند؟ تمامی این سوالات قطعه های پازلی است که وقتی کنار هم گذاشته می شود، اسلام هراسی و ایران هراسی را ترسیم می کند و باعث می شود تا مرکل آنچنان سخن بگوید.
اما جای تاسف است که رییس جمهور ترکیه، بازیچه بازی هایی شده که نه تنها اقتصادش را به چالش کشیده، بلکه جان مردم و امنیت این کشور را نیز زیر سوال برده است. امروز ترکیه دیگر جای امنی برای توریستها نیست. اقتصاد ترکیه که بخش قابل توجه آن به صنعت توریسم وابسته بود، ترک برداشته و گمان نمی رود که به این زودی ها ترمیم شود. اگرچه اردوغان در نامه ای رسمی از پوتین عذر خواهی کرد و حاضر شد تاوان سقوط هواپیمای نظامی روسها را بدهد، اما به نظر نمی رسد که فایده ای داشته باشد. امروز ترکیه وضعیت اجتماعی آشفته ای دارد و مردم با سوءظن از کنار همدیگر عبور می کنند و این فضا بهترین فرصت برای رشد تروریسم است. جایگاهی که اردوغان برای داعش تعریف کرد.
نکته ای که نباید فراموش کرد این است که تروریستهای انتحاری داعش در فرودگاه آتاتورک، از کشورهای تازه استقلال یافته شوروی بودند و این زنگ خطری است که داعش برای جهان به صدا در آورده است. اگر تا دیروز تروریستها از بین اعضای القاعده عربستان بودند یا نیروهای طالبان افغانستان عملیات انتحاری انجام می دادند، امروز می بینیم که نیروهای داعش اصالت فرانسوی، آلمانی، انگلیسی، آمریکایی، بلژیکی و کشورهایی را دارند که تاکنون مسلمانان آسیایی را متهم به تروریست می کردند. امروزه داعش یک تفکر است و مرزها را درنوردیده است. داعش مانند غده ای سرطانی بود که عربستان و قطر با حمایتهای مالی، و آمریکا و اسراییل با حمایتهای فکری، آن را در بخشی از عراق پایه گذاری کردند تا گسترش پیدا کند و گمان می کردند که می توانند آن را در مسیر اهدافشان مهار کنند، غافل از اینکه کار از دستشان خارج شده و دیگر داعش قابل کنترل نیست. داعش در بیانیه های خود تمامی جهان را تهدید کرده و با روندی که صورت می گیرد، به زودی شاهد اقدامات تروریستی گسترده این فرزند ناخلف علیه والدینش خواهیم بود. والدینی که نطفه داعش را با هدف مقابله با ایران و اسلام بستند و امروز دیگر نمی توانند با آن مقابله کنند. اکنون استکبار جهانی به سویی می رود که ناچار است از داعش حمایت کند، زیرا داعش مانند حق سکوت بگیران شده و به محض آنکه جیبهایش خالی شود، یک عملیات انتحاری در یک کشور انجام می دهد و باجی از آن کشور می گیرد تا برای مدتی کاری به کار آن نداشته باشد.
نکته دیگری که نباید نادیده گرفته شود این است که داعش برای خودش یک خوی توحش تعریف کرده و بی شک در تمامی نقاط جهان افراد بسیاری وجود دارند که ذات توحش و خصلت حیوانی دارند. افرادی که دست به قتلهای عجیب و غریب می زنند و هنگامی که از کشتن دیگران ناتوان می شوند، فرزندان و اعضای خانواده خود را به فجیع ترین شکل ممکن به قتل می رسانند. این قبیل افراد می بینند که با پیوستن به داعش می توانند جان انسانهای بی گناه را هر جور که با نوع بیماری روانی شان همخوانی دارد، بگیرند. داعش با تهیه فیلمهایی که از کشتار اسیرانش گرفته، این قانون نانوشته داعشی را به تمامی بیماران روانی جهان اعلام کرده که داعش برای گرفتن جان انسانها می تواند سر انسانی را ببرد، زنده در آتش بیندازد، گلوله ای به سر شلیک کند، در آب خفه کند، سیم انفجاری دور گردن انسان ببندد، شکنجه بدهد و خلاصه اینکه کشتن انسان در مکتب داعش حد و مرزی وجود ندارد.
نکته دیگر فیلمی بود که در فضای مجازی منتشر شد. در این فیلم یک نفر با لباس عربی یک کیف را به داخل ماشین، روی صندلی پارک، در رستوران و حتی در پیاده رو رها می کند و اولین واکنش تمامی مردم این است که به گمان وجود بمب، از آن فرار می کنند. هیچ کس به دنبال فردی که گمان می کنند بمب گذار است نمی رود، بلکه همه از او فرار می کنند و جالبتر اینکه این شوخی با جوانانی می شود که سرعت لازم برای رسیدن به آن شخص و قدرت لازم برای گرفتن آن را دارند. اما از او می گریزند و این زنگ خطر بزرگتری است که متفکران داعش ساز باید راه حلی برایش بیندیشند چرا که در این شرایط داعش می تواند با اسلحه ترس بخشی از آمریکا یا اروپا را بگیرد.
