اونال چویکوز - حریت
ترجمه: فاطمه مهتدی
به نظر می رسد سال 2018 چالش های سیاست خارجی پیچیده ای را برای ترکیه به همراه داشته باشد. این چالش ها نه تنها مربوط به خاورمیانه است که ترکیه به دنبال ساخت نظم است ، بلکه همچنین به روابط ترکیه با غرب مرتبط است. تنش خاورمیانه با تصمیم گیری دونالد ترامپ درباره قدس بار دیگر به درگیری فلسطینی ها با اسرائیلی ها برگشت . این درزمانی بود که جنگ با گروه تروریستی داعش بلاخره با نتایج خوب و صلح و ثبات در منطقه همراه شده بود. درچنین محیطی باید منتظر مشکلاتی بود که با تصمیم گیری ترامپ در آینده خود را نشان می دهند و آینده ای بی ثبات را رقم می زنند. اجلاس شورای همکاری کشورهای اسلامی در استانبول نشانگر حمایت از مقامات فلسطینی بود که دیگر آمریکا را به عنوان یک مذاکره کننده صادق برای صلح نمی شناسند. روسیه از طرف دیگر آغازی تازه برای کاهش حضور نظامیان خود در سوریه را اعلام کرد و تمرکز را بر مذاکرات صلح ژنو قرار داده است. روسیه برای این کار بازیگران سوری که در مبارزه با داعش کمک می کنند از فهرست مذاکره کنندگان خارج نکرده است. روسیه معتقد است این راهی درست برای پیشبرد مذاکرات صلح است. تحت این شرایط آیا ترکیه می تواند نقش یک میانجیگر صادق را در منطقه به دست گیرد؟ این امکان از سوی ژنرال مک مستر مشاور امنیت ملی در زمانی که ترکیه با قطر همدردی کرد به چالش کشیده شد.ترکیه روابط خود را با مصر را کاهش داده و رابطه اش با عربستان سعودی سرد شده است کشوری که با ایدئولوژی تندرو نقش ترکیه در منطقه را پررنگ نمی کند.نقش ترکیه در خاورمیانه می تواند در بهبود رابطه اش با غرب مفید باشد. اگرچه هنوز ناتو نسبت به سفارش موشک های اس 300 به روسیه از ترکیه بی اطمینان است. حضور ترکیه در پروژه یوروسام تنها قدم مثبت در ارتباط دفاعی با متحدین اروپایی است. این امر مهم است که ترکیه بتواند ارزش های اروپایی را در جامعه خود و کشورهای همسایه نشان دهد تمامی اینها چالش های پیچیده را برای ترکیه به همراه خواهد داشت.
