اصغر نعمتی
مدیرمسئول و مدرس دانشگاه
فروکش کردن پاندمی کرونا در کشور، زمینه را برای بازگشت مردم به روند معمول و عادی زندگی را فراهم کرد. مراکز درمانی خلوت شد، رستوران‌ها و مراکز تفریحی و اقامتی به دوران اوج خود بازگشتند و مردم گرفتار قرنطینه و اضطراب ابتلا به کووید، نفسی راحت کشیدند، شاید رنج‌های دوران پاندمی، روزگار بدون کووید را لذت‌بخش‌تر کرد، اما تلخی آن روزهای سخت هیچ‌گاه از فکر و ذهن مردم پاک نخواهد شد. مردم روزهای سختی را که کرونا برای آنان رقم زد هیچ‌گاه فراموش نخواهند کرد، روزهایی که تخت‌های بیمارستان‌ها مملو از بیماران درگیر کرونا بود، ICU-CCU ها جایی برای پذیرش بیمار جدید نداشت. دستگاه اکسیژن نایاب بود و به دلیل نبودن پروتکل‌های مشخص درمانی همراهان و بستگان بیماران حاد در ناصرخسرو به دنبال دارو با هزینه هنگفت برای نجات بیمار خود تلاش می کردند. اخبار کرونایی که در ساعات مختلف از رسانه ملی توسط سخنگوی ستاد کرونا اعلام می‌شد تلخ‌ترین خبرها بود، شنیدن مرگ صدها هم‌وطن، مرگ خاموش و بی‌صدا و مظلومانه‌ی ده‌ها هزارنفری که حتی بستگان آن‌ها نتوانستند به طور شایسته و مطابق عرف سوگ خود را ابراز کنند، مراسم برگزار کنند و مورد دلجویی و التفات اطرافیان قرار بگیرند . شاید حس و حال آن دوران بخوبی در شعر استاد علیرضا قزوه تجلی یافته است.
این روزها حس می‌کنم حالم پریشان است از صبح تا شب در دلم یکریز باران است
در چشم من ترکیب‌بند محتشم جاری است سوز دلم مثل دوبیتی‌های عریان است
حالم شبیه حال مجنون در غم لیلاست داغم مضاعف گشته و دردم دو چندان است...
در خانه‌ها و کوچه‌ها دردی است پنهانی هر لحظه بهتی تازه در چشم خیابان است
دندان قروچه می‌رود مرگ است این آیا؟ گاهی نفس‌های من و تو زیر دندان است
از کوچه‌ی آیینه‌ها آرام‌تر بگذر در شهر ما در هر‌قدم آیینه پنهان است
تابوت‌ها و دوش تنهایان! چه می‌بینم؟ آیا خیابان‌ها خیابان‌های تهران است؟ ....
آری شرح سختی‌ها و مرارت‌های دوران کرونا، رنج‌نامه ای سنگین است و هر ایرانی می‌تواند در شرح آن دوران سخت مرثیه‌ها بسراید.
این مقدمه را گفتم تا با یادآوری تلخی‌های آن دوران بر احتمال بازگشت دوباره این ویروس منحوس تلنگری بزنم، بر اساس پیش‌بینی‌های متخصصان و مسئولان وزارت بهداشت هشداری داده باشیم که اگر بر اساس دستورالعمل‌ها رفتار نکنیم، احتمال تکرار تلخی‌های گفته شده وجود دارد. بنابراین آنانی که هنوز در تزریق واکسن مردد بوده و مقاومت می‌کنند تا دیر نشده اقدام کنند. آنانی که واکسیناسیون خود را تکمیل نکرده‌اند همت کنند و نسبت به تزریق دوز باقی مانده مبادرت ورزند. در فضای بسته، مسافرت‌ها و تجمعات، ماسک را جدی بگیریم و با ساده‌انگاری حلقه‌ای از زنجیره بازگشت و گسترش بیماری نگردیم. اگرچه امروزه پیشرفت‌های شگرفی در زمینه کنترل و درمان بیماری رخ داده است و کشور ما نیز به یمن دانش متخصصان مجرب و توانمند در این زمینه پیشتاز است، اما هر چقدر بتوانیم با رعایت پروتکل‌ها و واکسیناسیون این دغدغه‌ها را کاهش دهیم سهمی بزرگ در سلامت و مسئولیت اجتماعی خود ایفا کرده‌ایم. امید است با رعایت جملگی شهروندان و همت و هدایت متولیان سلامت هیچ‌گاه شاهد روزهای کرونایی نباشیم و مردمان این سرزمین همواره در عافیت و سلامت باشند. ان شاء الله.
